چگونه از فرد مبتلا یا مشکوک به کرونا مراقبت کنیم؟ - مجله یافان

اگر خود یا یکی از اعضای خانواده تان، علائم خفیف بیماری کرونا را دارید، به جای مراجعه به بیمارستان می توانید خود را در خانه قرنطینه کنید. این کار زمانی توصیه می شود که اعضای خانواده بتوانند به شخص بستری سر زده و رسیدگی کنند. در مواقع خاص، مثل نبودن تخت خالی در بیمارستان یا زمانی که رفتن به بیمارستان می تواند خطر داشته باشد، قرنطینه در خانه توصیه می شود. این برای افرادی که بیماری های زمینه ای مزمن، مثل بیماری قلبی-ریوی، سرطان و نقص ایمنی یا نارسایی کلیه دارند توصیه نمی شود و این افراد بهتر است فقط با دستور پزشک خود را در خانه قرنطینه کنند.

سازمان بهداشت جهانی توصیه کرده قبل از بستری فرد در خانه، کارشناس آموزش دیده بیمار و محل اقامت او و خانواده اش را ارزیابی کرده و مطمئن شود کسانی که در خانه می مانند قادر به رعایت نکات بهداشتی (بهداشت دست، بهداشت تنفسی، نظافت محیط، محدودیت جابجایی در خانه) هستند.

در صورت امکان، در مدت قرنطینه در منزل باید راه مشخصی برای ارتباط بیمار با کارشناس بهداشت یا پزشک برقرار باشد. بیمار و خانواده اش باید با بهداشت فردی و توصیه های اولیه جلوگیری از انتقال بیماری و کنترل عفونت آشنا و در مدت بستری راهنمایی و نظارت شوند. البته چنین امکانی ممکن است همه جا وجود نداشته باشد.

اطلاعات ما درباره این ویروس هنوز کافی و کامل نیست، با این حال سازمان بهداشت جهانی توصیه هایی دارد برای کسانی که به کرونا مبتلا شده و علائم خفیفی دارند، اما نیاز به بیمارستان ندارند یا افراد مشکوک به ابتلا که خود را در خانه قرنطینه کرده اند.

چه نکاتی را باید رعایت کنیم؟

بیمار باید در اتاق با تهویه مناسب بستری شود (مثلا پنجره آن باز شود).

حرکت بیمار در خانه محدود شود و فضای مشترک با سایر افراد خانواده به حداقل برسد. فضای مشترک با بیمار مثل آشپزخانه و دست شویی هم باید تهویه خوبی داشته باشند (پنچره ها را باز بگذارید).

اعضای خانواده باید در اتاق های جداگانه بمانند، اگر این امکان وجود ندارد، باید حداقل دو متر فاصله را با بیمار حفظ کنند (مثلا در تخت خواب جدا بخوابند). مادران شیرده مستثنی هستند. با در نظر دریافت فواید شیردهی و نقش ناچیز شیر مادر در انتقال ویروس های تنفسی، مادر بیمار می تواند به شیر دادن ادامه دهد. مادر در نزدیکی نوزاد باید ماسک بزند و قبل و بعد از تماس با نوزاد دست خود را بشوید و دیگر نکات ذکر شده در این مطلب را رعایت کند.

تعداد افرادی که از بیمار مراقبت می کنند به حداقل برسد. بهتر است مسئولیت این کار به عهده فردی با سلامت کامل گذاشته شود که هیچ بیماری زمینه ای و مزمن ندارد. تا زمان بهبود کامل و رفع تمام علائم، بازدیدکننده و مهمانی نباید به خانه بیاید.

بعد از هر تماس با بیمار یا محیط اطراف بیمار، باید دست ها را شست.

قبل و بعد از تهیه غذا، قبل از خوردن غذا و بعد از رفتن به توالت باید حتما دست ها شسته شوند. اگر دست ها بوضوح کثیف نیستند، می توان از ژل حاوی الکل استفاده کرد، ولی اگر دست ها بوضوح کثیفند باید با آب و صابون شسته شوند.

بعد از شستشو با آب و صابون، برای خشک کردن دست بهتر است از دستمال کاغذی یکبار مصرف استفاده شود. اگر این امکان وجود ندارد، می توان ار حوله تمیز استفاده کرد، ولی این حوله باید دائم عوض شود.

برای جلوگیری از پخش شدن ترشحات تنفسی، بیمار تا حد ممکن باید ماسک بزند. این ماسک باید هر روز عوض شود.

افرادی که دوست ندارند ماسک بزنند باید توصیه های بهداشتی را بدقت رعایت کنند، هنگام عطسه و سرفه، جلوی دهان و بینی خود را با دستمال کاغذی بپوشانند و بعد آن را دور بیندازند. اگر از دستمال پارچه ای استفاده می شود، باید مرتبا با آب و مواد شوینده شسته شوند.

افرادی که از فرد بیمار مراقبت می کنند، هنگامی که در اتاق بیمار هستند باید ماسک داشته باشند و نباید به ماسکشان دست بزنند. ماسک خیس یا ماسکی که با ترشحات کثیف شده، باید بلافاصله با ماسک خشک و تمیز عوض شود. هنگام عوض کردن ماسک به قسمت جلوی آن دست نزنید و آن را از پشت (از بند آن) باز کنید. ماسک بعد از استفاده باید بلافاصله دور انداخته شود و دست ها شسته شوند.

از تماس مستقیم با ترشحات بیمار (بخصوص ترشحات دهانی و تنفسی) بشدت پرهیز کنید. هنگام مراقبت و در صورت سر و کار داشتن با ادرار و مدفوع بیمار، از دستکش یکبار مصرف استفاده کنید. قبل از پوشیدن دستکش و بعد از در آوردن دستکش و ماسک دستتان را بشویید.

از ماسک و دستکش دوباره استفاده نکنید.

ملافه و ظروف بیمار (قاشق، بشقاب، لیوان) باید جدا باشند و بعد از استفاده، با آب و مواد شوینده (مایع ظرفشویی) شسته شوند.

سطوح اتاق بیمار که دائم لمس می شوند (مثل میز کنار تخت، قاب تخت، و سایر اثاثیه اتاق) باید روزانه شسته و ضد عفونی شوند. این سطوح را در ابتدا با مواد شوینده خانگی تمیز کنید و بعد از شستشو با آب (در صورت امکان)، دوباره با وایتکس 0.1 درصد ضدعفونی کنید.

دستشویی و توالت بیمار باید حداقل روزی یک بار ضدعفونی شوند. این سطوح را در ابتدا با مواد شوینده خانگی تمیز و بعد از شستشو با آب، با وایتکس 0.1 درصد ضدعفونی کنید.

لباس، ملافه و حوله های دست و حمام بیمار را با آب و مواد لباس شویی معمولی بشویید و کاملا خشک کنید. در صورت استفاده از ماشین لباس شویی، آن ها را با آب 60 تا 90 درجه سانتیگراد و با مواد شوینده مخصوص ماشین لباسشویی، بشویید و کاملا خشک کنید. ملافه های آلوده را در یک کیسه بگذارید. لباس های کثیف را تکان ندهید و از تماس اجسام آلوده با پوست و لباس پرهیز کنید.

هنگام تمیز کردن سطوح، لباس و ملافه های آلوده به ترشحات بیمار، از دستکش و پوشش محافظ (مثل پیش بند پلاستیکی) استفاده کنید. می توان از دستکش یکبار مصرف یا دستکش های ضخیم تر هم استفاده کرد. بعد از استفاده از دستکش های ضخیم، باید آن ها را با صابون و مواد شوینده خانگی شست و بعد با وایتکس 0.1 درصد ضدعفونی کرد. بعد از استفاده از دستکش یکبارمصرف آن را دور بیندازید. قبل و بعد از استفاده از دستکش، دستتان را بشویید.

دستکش، ماسک و سایر زباله های مراقبت خانگی، باید در یک سطل آشغال در دار ریخته شوند. این سطل آشغال باید در اتاق بیمار نگه داشته شود. وظیفه جمع آوری و از بین بردن زباله های آلوده به عفونت به عهده مراجع بهداشتی است.

از هر گونه تماس با اجسام آلوده در اتاق بیمار خودداری کنید (مثل استفاده از مسواک، سیگار، ظرف غذا و نوشیدنی، حوله، ملافه و غیره)

منبع: BBC