دِویک مطرح نمود: چه کسی باید وزیرخارجه آمریکا شود؟ - مجله یافان

نشریه آمریکایی دِ ویک در مقاله ای با اشاره به بالا دریافت برآورد ها در مورد کنار رفتن مایک پمپئو از سمت وزیر امور خارجه این کشور به منظور کاندیداتوری برای کرسی مجلس سنا از ایالت زادگاهش یعنی کانزاس می نویسد: این می تواند شانسی برای بهتر کردن امور باشد. وزیر خارجه بعدی کشور ما می تواند و باید یک حامی دیپلماسی باشد.

پمپئو هرگز حامی دیپلماسی نبود. او خودش را یک فرد بی محابا و ناصادق و یک حامی جنگ های پیشگیرانه و تغییر دادن اجباری حکومت کشورها نشان داده است. دیپلماسی او اغلب در سطح اعمال ناشیانه فشار و تحریم پشت تحریم بدون اهمیت دادن به رنج بردن شهفرایندان کشورها صرفا به خاطر طرح خواسته های مطلق گرای محکوم به شکست بوده است. این الگو عمدتا در تعاملات پامپئو با ایران در به اصطلاح سیاست فشار حداکثری دولت واشنگتن بارزتر بوده است؛ سیاستی که انجام مذاکرات موثر را غیرممکن ساخته و مسائل اقتصادی شدیدی را برای زندگی از پیش سخت شده ایرانی ها به وجود آورده و در عین حال احتمال جنگ را هم افزایش داد.

همچنین اگرچه پمپئو در قبال کره شاقتصادی در مواقعی شکیبای قابل تحسینی در پیش گرفت اما در این مورد نیز وی رویکرد عملگرایانه و متعهدی نسبت به دیپلماسی مورد نیاز ما نشان نداده و به جای تاکید بر مسائلی نظیر عادی سازی روابط، مذاکرات در سطح کاری و مشخص اهداف قابل دستیابی، همراه رئیس جمهوری در عکس دریافت ها و انتشار بیانیه های مطبوعاتی بود؛ حوزه ای که در آینده پیش رو فعلا شامل خلع سلاح هسته ای نخواهد شد.

روی کار آوردن یک وزیر امور خارجه متعهد به احیای دیپلماسی به عنوان جواهر درخشان تاج سیاست خارجی آمریکا می تواند فرایند تضعیف نهاد وزارت امور خارجه را برعکس کند. این فرایند به طرزی باور نکردنی سخت خواهد بود و در صورتی میسر می شود که این وزیر امور خارجه از هرگونه اخراج شدن به دست رئیس جمهوری مصون بماند هر چند که نسبت به آن تردید وجود دارد. تضعیف خرد و پویایی در وزارت امور خارجه آمریکا یک فرایند چند دهه ای بوده و نمی توان آن را یک شبه اصلاح کرد.

جرمی سوری، یک کارشناس در دانشگاه تگزاس در نشریه فارِن پالِسی عنوان می کند: سیستم انتخاباتی آمریکا از دیپلمات ها و امتیازاتی که آنها در سیاست خارجی به آهستگی رقم می زنند حمایت نمی کند و آمریکا در حوزه قدرت نظامی خیلی بیشتر از دیگر حوزه هایی که پویایی کمتر دارند، سرمایه گذاری می کند.

همانطور که در دو دهه گذشته به طرزی دردناک آشکار شد، ما نمی توانیم در قبال تمامی تهدیدهای امنیتی قرن بیست ویکم با بمباران راهمان را باز کنیم. در حالی که پامپئو احتمالا از وزارت خارجه کنار خواهد رفت، ما به شکلی مستاصل نیازمند وزیر خارجه ای هستیم که بتواند نفوذ و سلامت سازمانی و بودجه وزارت امور خارجه را بازیابی کند.

310 310