فروش شماره رند؛ 18 میلیارد تومان! - مجله یافان

در به در دنبال یک شعبه موسسه رسالت هستم. فهرست شعب را از اینترنت گرفتم تا یک شعبه نزدیک پیدا کنم و بپرسم چه مدارکی لازم است. تقریبا هیچ کدام از شعبه ها گوشی تلفن را جواب نمی دهند. یا بوق می خورد یا می رود روی پیام گیر که هر عددی را هم می زنم از رئیس تا معاون شعبه و اعتبارات کسی جواب نمی دهد. سه ربع بیشتر است که فقط دارم زنگ می زنم. به خودم و پشتیبانی که آنجا هم کسی جوابگو نیست، لعنت می فرستم. آخر سر هر چه مدارک که به نظرم لازم است می ریزم داخل کیفم و می روم به نزدیک ترین شعبه که ساختمان اسکان میرداماد است.

نگهبان جوان از وجود رسالت بی خبر است. سیگار فروش دم در می گوید: دارند جمع می کنند. پله های سنگی را بگیر برو پایین. در زیرزمین تاریک فرو می روم. تقریبا جز بانک و صرافی هیچ مغازه دیگری نیست. جلوی صرافی ها یک عالمه آدم با سروصدای زیاد ایستاده اند. بانک الکترونیکی شده، از افتتاح حساب تا همه چیز. دارند جمع می کنند. بیخود آمده ام .

گشتی در شماره های رُند

کلافه ام. چند روز دیگر تولد پسرم مسیحا است. می گوید می آیی برویم پایتخت VR قیمت کنیم. می دانم پولش به جیب من قد نمی دهد. ولی می رویم. خوب است که خودش هم قیمت ها را بداند.

باید اول کفش هایت را ضدعفونی کنی، بعد دست هایت را تا بتوانی وارد شوی. با کفش روی چند تکه موکت مانند می روم و دست هایم در میان بلور های الکل خیس می گردد .

سمت راست نخستین فروشگاه، شلوغ است. یک عالمه فروشنده در حال حرف زدن و نشان دادن موبایل های 11مکس پرو و چیز های دیگر به مشتری هایند. روی دیوار تابلوی مستطیل شکلی است که به طور عمودی نصب شده و یک ردیف شماره تلفن رند به چشم می خورد. شماره های دیجیتالی سرخ رنگ .

می رویم طبقات بالاتر. علاءالدین هم همین طور است. هرچی بالاتر بروی و سراغ مغازه ای پرت تر و کوچک تر، قیمت ها جمع و جور تر می گردد. پشت ویترین یک گوشی می بینم. مسیحا چشم هایش می درخشد. می روم داخل مغازه. قیمت می کنم. فروشنده جوان از پشت پیشخوان بیرون می آید. نگاهی به ویترین می کند و می گوید 14 میلیون تومان. پشت بندش می گوید اینکه تو ویترین است، دست دوم است. چهار تومان. فقط هم عینکش است. دوربین ندارد. خودتان باید بخرید. بیخودی آمدم پایتخت. طبقه اول که می رسم، نمی توانم مقاومت کنم. جلوی تابلویی با شماره های دیجیتالی قرمز ایستاده ام .

فروشگاه دو قسمت است. حدود پنج فروشنده مربوط به همین شماره های قرمز رنگ هستند. به تابلو نگاه می کنم. نخستین شماره با عدد یک شروع می گردد و بقیه اش صفر است. فکر می کنم چقدر باید سخت باشد که هر دفعه بشماری که تعداد صفر ها را اشتباه نکنی. فکر می کنم کی این خط را می خرد! به پسر جوانی که سی و یکی دوساله به نظر می رسد، می گویم، ببخشید قیمت این خط چقدر است؟ جواب می دهد 18تومان. یک لحظه فکر می کنم قیمت خط خودم را هم بپرسم. شماره من هم رند است. فکر می کنم اگر قیمت خوب بگوید، شاید دیگر دنبال وام نروم.

شماره ام را می گویم. می گوید 18 تا. با تعجب می گویم یعنی چه؟ هر دو خط یک قیمت دارد. مرد با بی حوصلگی عاقل اندر سفیه نگاهم می کند و می گوید: خط ما 18 میلیارد تومان است. خط شما 18 میلیون تومان. تقریبا داد می کشم. شوخی می کنید. مرد نیمه عصبانی می گوید مگر با شما شوخی دارم خانم. مبهوتم. خودم را جمع و جور می کنم. به خودم مسلط می شوم. 18 میلیارد تومان چندتا صفر دارد، نمی دانم. شاید در ماشین حساب معلوم بگردد. می پرسم چرا؟ می گوید نرخش است خانم.

چه چیزش تعجب دارد؟ یاد دیروز می افتم که دیدم بالای خانه مان یک خانه قدیمی را گذاشته بودند برای فروش. تلفن کردم به شماره روی پارچه، پسر جوانی گفت قیمت پایین گذاشتیم که برود. شسته رفته. سند تک برگ. فقط باید برویم محضر. بعد کلی از خانه تعریف کرد. من فقط می خواستم قیمتش را بدانم. گفت ما گذاشتیم متری 47. چند تا خانه بالاتر گذاشته 62. ما، چون فروشنده ایم این قیمت گذاشتیم؛ 31. منظورش 31 میلیارد تومان بود. لابد با تخفیف ویژه اقشار مستضعف .

گفتم قیمت دو تا خانه است. گفت قیمت بیست تا ملک است. پرسیدم خط های دیگر هم قیمتش همین قدرهاست؟ گفت داریم. از دو تومان داریم تا همین 18 تا. از میلیارد داشت صحبت می کرد. مثل بچه ها گفتم همه اش مال خودتان است؟ گفت من و بابام، شریکیم. بعد دستش را گرفت سمت تابلو، گفت از اینجا تا اینجا مال من است. این چندتای آخر هم مال این آقا. یک آقا مثل خودش جوان که آن طرف داشت مشتری راه می انداخت. می پرسم بیشتر چه کسانی خریدار خط های رند هستند؟ می گوید خیلی ها. سر تا سر عباس آباد مشتری های ما هستند. بیشتر نمایشگاه دارها. رند است دیگر، پرستیژ دارد. روی شیشه هایشان را ندیدی؟ ردیف خط های رند است.

طرف صدتا بنز آخرین مدل تو نمایشگاهش دارد؛ چرا خط رند نخرد؟ برایش اعتبار می آورد. طرف می آید دوقلو می خرد. چون روی شیشه شیک است. من فکر می کنم خدایا دوقلو یعنی چه؟ مرد می گوید یعنی یک خط شبیه هم که فقط آخرش یک شماره باهم فرق دارد. مثل 16و17. 11و 12. یا می آید آینه می خرد. یعنی خطی که عددش را برعکس کنی، شماره خودت می گردد .

یک شماره را نشان می دهم و می پرسم این چند؟ این و پایینی باهم اند. 12 تا. از مزایده مخابرات خودم خریدم 9 تا. سه سال است که سرمایه من و بابام خوابیده. 9تا زیاد است؟ شغل مان است خانم. کار ما خرید و فروش رند است. می پرسم می گردد چند نفر را که خط رند دارند معرفی کنید تا با آن ها صحبت کنم؟ می گوید: مگر می آیند با تو حرف بزنند. اصلا دل شان نمی خواهد بدانند کی هستند. خط را که می خرند ناپدید می شوند .

دوتا مرد وارد می شوند. حدودا چهل و دو سه ساله. یکی شان تی شرت جذب پوشیده و یک گردنبند از طلای سفید انداخته. آن یکی پیراهن مردانه صورتی با خط های سفید تنش است و یقه اش را هم باز گذاشته. دنبال یک رند می گردد که همه اش دو باشد. آقا حمید می گوید دارم. اسمش را حین حرف زدن با همین دو مرد می فهمم. مرد لباس جذب می گوید، شماره ات را بده. حمید می گوید. شماره اش را حفظ می کنم. نه زیاد، ولی رند است.

لباس جذب یک میس می اندازد و می گوید این چند؟ آقا حمید می گوید دوتا همین الان برمی دارم. بعد تند می پرسد چقدر کمیسیون می دهی؟ می گوید صدتا. آقا حمید جوش می آورد صدتا؟ من پسته ام اینجا بریزم بفروشم، بیشتر در می آورم. خطت را نقد 2 میلیارد تومان می فروشم، آن وقت صد تومان می خواهی بدهی؟! پیراهن صورتی می افتد وسط: 2میلیارد نیستا، دو تومن... بعد انگشت سبابه و وسطی اش را طوری تکان می دهد که تأکید کند 2 میلیارد تومان هم مگر پول است! می پرم وسط به پیراهن صورتی می گویم چقدر حاضرید برای خطی که دنبالش هستید پول بدهید؟ می گوید هرچی که باشد. می پرسم چرا؟ جواب می دهد: کسی که خواهون چیزی باشه، خب براش پولم می ده، حالا هرچی.

لحنش یک جوری است. یک کوچه بازاری خاص. نه که لمپنی، یا داش مشتی. می گویم می توانم شغل شما را بپرسم؟ می گوید: مهمه مگه؟ شما فکر کن ساخت و ساز. می گویم نگفتید؛ چقدر حاضرید برایش پول بدهید؟ مکث می کند. مردد است. می گویم بیست تا. من هم دارم با زبان خودشان حرف می زنم. می فهمم بیست تا یعنی بیست میلیارد تومان. بیست میلیاردی که حتی نمی دانم چند تا صفر دارد.

می گوید نه بیست تا زیاد است. ولی تا 10 بالا می آید. یعنی برای این شماره 09122222222 حاضر است تا ده تا پول بدهد. می گویم مهم است که آدم یک شماره رند داشته باشد؟ لباس جذب خودش را می کشاند وسط و می گوید چرا یک ماشین 10میلیاردی می اندازی زیر پایت؟ جواب می دهم من هیچ وقت حاضر نیستم 10 میلیارد تومان برای یک ماشین بدهم. در چشم هایش حالتی از تأسف پیداست. انگار از اینکه وقت گذاشته تا با من صحبت کند، احساس پشیمانی می کند. کسی که ارزش یک ماشین 10 میلیارد تومانی را نفهمد یا حاضر به خریدش نباشد؛ حرف زدن با او وقت تلف کردن است.

پیراهن صورتی می گوید پیدا کردی به خط همین رفیقم میس بینداز. خریداریم .

حمیدآقا بی حوصله است. می گوید: میس بنداز بت زنگ بزنم. آره حاضرم برای گزارشت حرف بزنم. تصویری نه. همین طوری .

دست مسیحا را وی گیرم و از خیابان رد می شویم. تهران گرم است، حدود 37 تا