غول های تکنولوژی در حسرت سوپر اَپ ها - مجله یافان

یک جوک قدیمی هست که می گوید: بهترین مکان برای پنهان کردن جسد یک مرده، صفحه دوم گوگل است؛ چون تعداد بسیار کمی از کاربران از لینک های صفحه اول نتایج جست وجو می گذرند و به صفحه دوم می فرایند.

همین شرایط درباره صفحه دوم صفحه خانه موبایل هوشمند هم وجود دارد. امروزه به طور متوسط هر کاربر موبایل 90 اپلیکیشن روی گوشی خودش دارد؛ اما تنها از 9 تای آن ها در طول روز استفاده می کند. بسیاری از این اپلیکیشن ها دانلود شده، یک بار استفاده می شوند و بعد از یاد می فرایند.

ازآنجاکه روی صفحه نمایش یک گوشی آی فون تنها 28 اپلیکیشن می توانند قرار بگیرند و کاربران در طول هر روز صد ها بار قفل گوشی خود را باز می کنند و طبیعتا به صفحه خانه منتقل می شوند، الگوی قرار گیری اپلیکیشن ها روی صفحات خانه گوشی موبایل می تواند اهمیت بسیار زیادی داشته باشد.

این اهمیت آن قدر است که می تواند سرنوشت یک اپلیکیشن را بین پیروزیت و سقوط در ورطه بی ربطی و فراموش و در نهایت شکست، معین کند.

با این همه، اما در اغلب کشور های جهان این موضوع چندان اهمیتی ندارد. در سال های اخیر ظهور موبایل های ارزان قیمت با ظرفیت ذخیره سازی کمتر در چین، تعداد اپلیکیشن های نصب شده روی گوشی های موبایل را تحت تاثیر قرار داد.

این فرایند به حاکمیت گروهی از اپلیکیشن ها منجر شد که سوپراپ نام دارند و می توانند امکانات و خدمات مختلف را در اختیار کاربرانشان قرار بدهند، بدون آنکه لازم باشد این کاربران بین چند اپلیکیشن در رفت و آمد باشند. اگر بتوانیم توسعه یک اپلیکیشن پیروز را با مالکیت یک فروشگاه مقایسه کنیم، داشتن یک سوپراپ بیشتر شبیه به اداره کل یک خیابان است.

مثال خوب در این زمینه اپلیکیشن WeChat است که امکان استفاده همزمان از اپلیکیشن های واتس اپ، اوبر و ای بی را برای کاربرانش فراهم می کند. اپلیکیشن Alipay هم خدمات مختلف پرداخت، تسهیلات، ارسال غذا و امور بانکی را با هم ادغام و یکی کرده است.

دست کم یکی از این اپلیکیشن ها روی صفحه خانه موبایل هوشمند هر کاربر چینی قرار گرفته است. Tencent و Ant Financial دو شرکتی هستند که در پشت این اپلیکیشن ها قرار دارند و هر دو جزو ارزشمندترین شرکت های چین به حساب می آیند. اپ Gojek در اندونزی و Grab در سنگاپور هم مشابه این اپلیکیشن ها هستند و همان راستا را طی می کنند.

شرکت های بزرگ تکنولوژی در غرب به شدت به این این سوپراپ ها غبطه می خورند و مدت هاست مشتاق این هستند که اپلیکیشن هایی داشته باشند که درست مثل WeChat ضروری و لازم باشند تا روی صفحه خانه موبایل اغلب کاربران جا داشته باشند. با این حال، اما این شرکت های بزرگ هنوز پیروز نشده اند.

ضربه زدن روی اپلیکیشن ها و دانلود اپ های جدید برای کاربران موبایل های هوشمند کار چندان سختی نیست. با این حال، اما آن ها به دنبال سادگی و راحتی هستند و این موضوع مخصوصا وقتی اهمیت پیدا می کند که سردرگمی بعدی که شبکه های اجتماعی ایجاد می کنند، کنار زدن اعلانات آنهاست.

به عنوان نمونه فیس بوک اغلب راستا مختلفی را طی کرده و سعی کرده است که قابلیت ها و خدمات مختلفش را جدا کند. این شرکت در سال 2014 سرویس چت Messenger خودش را از شبکه اجتماعی جدا کرد و سرویس ویدئو های بلند اینستاگرام یعنی IGTV به عنوان یک اپلیکیشن مجزا عرضه شد.

با این وجود، اما حالا این فرایند درحال تغییر است و ایده ایجاد یک اپلیکیشن برای دسترسی به خدمات و امکانات مختلف دوباره رواج پیدا کرده است. اوبر که خدماتش از تاکسی- که کسب وکار اصلی این شرکت است- تا ارسال غذا، اجازه اسکوتر و تهیه بلیت حمل ونقل عمومی متنوع هستند، اخیرا اپ اصلی خودش را بازطراحی کرده تا تمام این خدمات را دربربگیرد؛ درحالی که در گذشته این ها جدا از هم بودند.

غول پرداخت الکترونیکی یعنی PayPal در هفته گذشته از برنامه خود برای ادغام خدمات پرداخت، خدمات مالی و خرید در زیر چتر یک اپلیکیشن واحد خبر داد. این شرکت می گوید که قابلیت ها و امکاناتی که اخیرا اضافه شده اند، مانند سرمایه گذاری در رمزارزها، باعث برگشت کاربران زیادی به این اپلیکیشن شده و آن ها را به استفاده از خدمات و محصولات دیگر آن ترغیب کرده است.

Snapchat هم دسترسی توسعه دهندگان به اپلیکیشن خودش را آزاد کرده است تا آن ها بتوانند نرم افزار هایی مانند بازی های ویدئویی را در داخل این اپلیکیشن پیام رسان ارائه دهند. استقبال این شرکت از چنین ایده ای چندان عجیب نیست؛ چون آن را از شرکت بزرگ Tencent گرفته که مالک WeChat و سرمایه گذار مهم Snapchat است.

بسیاری از پیشرفت های صنعت تکنولوژی دوباره معطوف ایده سوپراپ ها شده اند. یکی از آن ها تعداد رو به افزایش اپ های روی گوشی های ماست که موبایل هوشمند را عرصه نبرد سختی برای جلب توجه کاربران تبدیل کرده است. حالا دیگر حتی جلب نظر یک کاربر برای باز کردن یک اپلیکیشن، پیروزی مهمی برای صاحبان آن به حساب می آید.

با این اوصاف است که شرکت هایی که می توانند با فرایند منظمی کاربران تازه ای را جذب کنند، فرصت فروش محصولات و ارائه خدمات بیشتر را در اختیار دارند.

شرکت اوبر که اعلام کرده در فصل گذشته درآمد بیشتری از سرویس ارسال غذا داشته تا سفر های تاکسی هایش، گفته است از هر ده کاربر که برای سفارش غذا وارد این اپلیکیشن می شوند، یک نفر این اپ را برای دریافت تاکسی باز می کند.

شرکت PayPal هم می گوید نیمی از افرادی که هر روز از اپ آن استفاده می کنند، آن هایی هستند که به دنبال خرید رمزارز هستند و این آن ها را ترغیب می کند تا از خدمات دیگر آن مانند پرداخت استفاده کنند.

پیشرفت های مربوط به حوزه هوش مصنوعی هم حاکی از آن است که اپلیکیشن های پیچیده، عملکرد بهتری برای نشان دادن این به کاربران دارند که در هر لحظه به چه چیزی نیاز دارند، تا اینکه آن ها را مجبور به ورود به آن اپلیکیشن از طریق منوی صفحه خانه گوشی خود کنند.

جدی ترین انگیزه برای ایجاد سوپراپ ها را شرکت اپل ایجاد کرده است. تولیدکنندگان اپلیکیشن به تدریج با این شرکت درگیری هایی بر سر قابلیت ها و محدودیت های آی فون جدید پیدا می کنند که شیوه به اشتراک گذاری اطلاعات اپلیکیشن ها را تغییر داده است و مبلغی را بابت خرید های اجرا شده از طریق اپلیکیشن های آی فون به عنوان حق العمل دریافت می کند.

به این ترتیب اضافه کردن یک سرویس یا قابلیت جدید به یک سوپراپ، بدون گذشتن از موانع سخت اپ استور، احتمالا برای توسعه دهندگان بسیار جذاب و ساده تر خواهد بود. بسیاری هنوز درحال بررسی دقیق این هستند که WeChat چطور این کار را انجام داده است.

به نظر می رسد فیس بوک که در هفته های اخیر به شدت با اپل درگیر شده است، به دنبال افزودن خدماتی مانند خرید و خدمات رمزارز خود به فهرست خدماتش باشد. با این همه این به معنای این نیست که غرب در شرف دنباله روی از چین برای ایجاد سوپراپ هاست.

کاربران و مشتریان هم این روز ها بیشتر نگران حریم خصوصی و اطلاعات شخصی خودشان هستند و همین موضوع دغدغه جدید شرکت های بزرگ تکنولوژی برای حفظ اعتماد کاربرانشان شده است.

کاربران ترجیح می دهند اطلاعات خودشان را در یک اپلیکیشن ثبت کنند تا چندین اپلیکیشن و این موضوع هم می تواند شرکت ها را بیشتر به سمت ایجاد سوپراپ ها ترغیب کند. از طرفی ایجاد سوپراپ ها که به تدریج درحال تبدیل شدن به یک ضرورت است، هزینه های زیادی را به شرکت ها تحمیل می کند که شاید در آینده ای نه چندان دور اجتناب ناپذیر به نظر برسند.