خاطرات ناگفته مادر شهیدان خالقی پور منتشر شد - مجله یافان

مادران شهدا همواره به عنوان نماد های ایثار، گذشت و الگو های صبر برای سایر افراد جامعه محسوب می شوند. آن ها با تقدیم فرزندان خود اجازه ندادند تا دشمنان از موقعیت های موجود به نفع خود استفاده نمایند، مادر شهیدان خالقی پور یکی از مادران نمونه زنجانی است که علاوه بر تقدیم سه فرزند خود، افتخاری همسری جانباز دوران دفاع مقدس را دارد. اولین شهید این خانواده شهید داود خالقی پور، متولد 1344 است که در سال 1362 طی عملیات خیبر در جزیره مجنون به فیض شهادت نائل آمد. دو شهید دیگر این خانواده نیز رسول و علیرضا متولدین 1346 و 1350 بودند که به طور همزمان در سال 1367 در منطقه شلمچه، عملیات پاسگاه زید در آغوش یکدیگر به فیض شهادت نائل آمدند. فروغ منهی، مادر شهیدان خالقی پور است که با صبر و پایداری راه فرزندان خود را ادامه می دهد. مادری که هنوز هم مثل ایام هشت سال دفاع مقدس، با اقتدار و محکم صحبت می کند، می گوید هنوز دفاع تمام نشده است و جنگ با دشمن ادامه دارد تا ظهور آقا امام زمان (عج).

درگاه این خانه بوسیدنی است خاطرات نا گفته فروغ منهی مادر شهیدان داوود، رسول و علیرضا خالقی پور است. که ناگفته های شنیدنی اش در خطوط این کتاب جان گرفته. مادر جوانی که روزهای جوانی اش به داغ جگرگوشه هایش گذشت و خم به ابرو نیاورد. شیرزنی توصیف نشدنی که در صفحات این کتاب فقط گوشه هایی از صبر زینب گونه اش به تصویر کشیده شده است. از روزهای جوانی اش تا روزهایی که کنار بچه هایش بود و به سرعت برق و باد گذشتند. روزهایی که از زنجان به نازی آباد تهران آمد و در این شهر و خانه غریب بود و حالا بعد از 50سال در هر جایی جز این خانه و محل، غریب است و دلش پر می کشد برای خانه و کوچه شان. کوچه ای که حالا اسمش شده است:کوچه شهید داوود خالقی پور.

در خاطره ای مادر شهیدان خالقی پور این گونه به امام خمینی(ره) خطاب می کند؛

امیرحسین دو ساله ام را برای آزادی قدس پرورش خواهم داد...

-مدت زمان زیادی بین زمان مجروحیت و شهادت علیرضا طول نکشید، سال 1367 بود که علیرضا و رسول در سنین (19 و 16) سالگی در شب عید قربان در منطقه شلمچه در آغوش یکدیگر به شهادت رسیدند.

زمانی که این دو فرزندم شهید شدند، دشمن فکر کرده بود که به ما ضربه زده است و این خانواده دیگر منزوی می شود؛ اما غیرتم اجازه نداد که این سخنان را تحمل کنم، زمانی که پیکر فرزندانم را دم در خانه آوردند، کنار آن ها ایستادم و خطاب به امام خمینی گفتم:

اماما سرت سلامت، دو تا از این بچه های ناقابلم به اولین پسرم پیوستند؛ ولی هنوز کار ما تمام نشده است. هنوز پدرشان هست. حتی اگر پدرشان هم شهید شود من امیرحسین دو ساله ام را برای آزادی قدس پرورش خواهم داد. اگر او هم نباشد، خودم کمر همت را می بندم و چادر به سر، در همه جهات و جبهه ها برای پایداری و ایستادگی کشورمان می جنگم.

امروز هم چیزی تغییر نکرده است و هنوز هم پشت سر امام خامنه ای هستیم و پیرو ایشان و تا آخرین لحظه یعنی ظهور امام زمان (عج) با صلابت ایستادگی کرده و خواهیم جنگید.

تا زمانی که خدا باشد، تنها نیستم، من در این 35 سال با خاطرات آن ها زنده هستم و نفس می کشم و احساس می کنم آن ها هم کنار من نفس می کشند.

در برشی از کتاب می خوانیم:

کنار تابوت زانو زدم. پوستش از شیمیایی ملتهب و تن سفیدش پر از دانه های ریز قرمز بود. مثل وقتی که سرخک گرفت. به پوستش دست کشیدم. زخم ترکش ها زبر. چقدر حرف برای گفتن داشتم. به صورتش دست کشیدم. سرمای تنش در جانم خزید. چرا قدر پسرم را ندانستم؟ تا چشم بر هم زدم، از پیشمان رفت. من ماندم و حسرتی که دلم را می سوزاند. دستش را در دستم گرفتم. موهایش را نوازش کردم. صورتم را نزدیکش می بردم و عقب می آوردم. حرف می زدم و گریه می کردم. ساکت می شدم و نگاهش می کردم. می بوییدم و می بوسیدمش. همة تنش را لمس کردم. ذره ذرة داوود را به خاطر می سپردم.

کتاب درگاه این خانه بوسیدنی است خاطراتِ ناگفته مادرشهیدان فروغ منهی؛ مادر شهیدان داوود، رسول و علیرضا خالقی پور به قلم نویسنده کتاب مربع های قرمز، خانم زینب عرفانیان در قطع رقعی و 240 صفحه همزرمان با ایام فاطمیه و سالروز شهادت حضرت فاطمه (س) توسط انتشارات شهید کاظمی منتشر شد.

علاقه مندان جهت تهیه این اثر می توانند از طریق سایت رسمی انتشارات به نشانی nashreshahidkazemi.ir و یا درگاه اینترنتی manvaketab.ir و همچنین ارسال نام کتاب به سامانه 3000141441 اقدام نمایند.