گابریل کالدرون؛ شمایل یک مربی اصولگرا - مجله یافان

گابریل کالدرون در نیم فصلی که هدایت پرسپولیس را به عهده داشته، سیستم پایه تیمش را تغییر داده، بازیکنان متعددی را در ترکیب اصلی جابه جا کرده و نوسان های زیادی هم در پرسپولیس تجربه کرده اما در این مدت از اصول و قواعدی که به آن معتقد است، عدول نکرده است. او شاید اصولگراترین مربی شاغل در فوتبال ایران باشد.

به گزارش آی اسپورت، کالدرون پیش از اینکه با پیشنهاد پرسپولیس روبرو شود و به ایران بیاید، در منطقه خاورمیانه مربی ناشناخته ای نبود. او به جز عربستان که پیروز شده بود همراه با این تیم جواز حضور در جام جهانی 2006 را به دست بیاورد، روی نیمکت تیم های ملی عمان و بحرین نشسته بود و در سطح باشگاهی، دوران پیروزی در الهلال و الاتحاد عربستان تجربه کرده بود. او می دانست که چه چالش های بزرگی در پرسپولیس پیش رو دارد و هدایت تیمی که سه سال مدافع عنوان قهرمانی لیگ بوده و مربی سابقش بسیار محبوب بوده، تا چه اندازه سخت است. کالدرون می دانست که به محض آغاز لیگ، مقایسه او با برانکو آغاز خواهد شد و جلب محبوبیت روی سکوها چقدر کار سختی است اما با همه این اوصاف، کالدرون از همان روز اول به اصولی که به آن معتقد بود، وفادار ماند.

این مربی آرژانتینی وقتی دید در تمرین پیش فصل، سروش رفیعی کمتر از بقیه به توصیه های او گوش می کند، بلافاصله تکنیکی ترین عنصر خط میانی اش را در لیست مازاد قرار داد و به محض آغاز لیگ، بی اعتنا به نظر هواداران و محبوبیت فوق العاده سیدجلال حسینی، مهم ترین عنصر خط دفاعی اش را برای مدتی به نیمکت منتقل کرد تا در مثلث سیدجلال- شجاع- کنعانی، هر کدام به تناوب در زمین قرار بگیرند.

کالدرون از آن دسته مربیانی است که تحت هیچ شرایطی به بازیکنان تیمش (هرچقدر محبوب و مشهور باشند) باج نمی دهد. این ویژگی، از آن ویژگی های خطرناکی است که می تواند باعث منفور شدن یک مربی در رختکن شود اما او بی هراس از این مصلحت اندیشی ها، وقتی می بیند دروازه بان اصلی تیمش از نیمکت نشینی ناراضی است، تنبیه سختگیرانه تری برای بیرانوند درنظر می گیرد و او را در بازی امروز از فهرست 18 نفره هم خارج می کند. آنچه که دیروز در تمرین پرسپولیس رخ داد، یکی از تبعات خلق و خوی خاص کالدرون در مربیگری است که گاهی باعث بروز نارضایتی بین بازیکنان می شود اما این کالدرون است که در نهایت به اصولش وفادار می ماند.

گاهی اوقات دستاوردی که یک بازیکن در سال های فوتبالش کسب می کند، باعث می شود حاشیه امنیتی برای او به وجود بیاید. علیرضا بیرانوند در سه چهار سال اخیر بی تردید پیروز ترین دروازه بان ایران بوده و در 2 فصل گذشته، کاندیدای کسب جایزه بهترین بازیکن آسیا بوده اما کالدرون بی توجه به این دستاوردها، همچنان به نظم و انضباط تیمی اصرار می ورزد و بیرانوند ناراضی که دو بازی نیمکت نشین بوده را در بازی سوم حتی به اردو هم نمی برد. مشابه این رفتار دو هفته پیش با امید عالیشاه و سیامک نعمتی انجام شد که یک درگیری نه چندان مهم در تمرین، تاوان سختی برای این دو بازیکن داشت و به خروج آنها از فهرست 18 نفره منجر شد.

کالدرون در فوتبال باشگاهی عربستان هم مشابه چنین رفتاری داشته و در الهلال و الاتحاد هم علاقه زیادی به تغییر مداوم بازیکنان اصلی داشت. با این حال او گاهی چنان صریح و بی پرده از مسائل داخلی باشگاه صحبت می کند که انگار هیچ نسبتی با محافظه کاری ندارد. مثل ماجرای جونیور براندائو که وقتی عملکردش با انتقاد رسانه ها روبرو شد، کالدرون همسو با رسانه ها، از مهاجم تیمش انتقاد کرد و خیلی زودتر از زمانی که باشگاه پرسپولیس قرارداد جونیور را فسخ کند، به رسانه ها گفت که این مهاجم برزیلی دیگر جایی در تیم من ندارد.

در نیم فصل اول، کارشناسان نقدهایی به شکل بازی پرسپولیس و عملکرد گابریل کالدرون داشته اند اما هرچه هست او در 15 بازی به 31 امتیاز رسیده و توانسته قرمزها را به عنوان یکی از مدعیان قهرمانی این فصل در کورس نگه دارد.

از خلق و خوی گابریل کالدرون و پایبندی اش به اصولی که به آن معتقد است، شاید بتوان برداشت کرد ضرب الاجلی که به مدیران پرسپولیس برای پرداخت دستمزدش داده، جدی است و اگر تا روزهای آینده این قضیه حل نشود، چه بسا این مربی آرژانتینی بلیت برگشت به تهران را هیچ وقت رزرو نکند.