فیلم تازه تارانتینو در میان تحسین منتقدان در جشنواره کن اکران شد - مجله یافان

روزی روزگاری در هالیوود فیلمی است که تارانتینو پس از یک وقفه 4 ساله اکران می نماید. آخرین اثر او هشت نفرت انگیز (The Hateful Eight) در سال 2015 ساخته شد. کارگردان محبوب آمریکایی فیلم تازهش را اولین بار در جشنواره کن به نمایش گذاشت؛ جشنواره ای که مهم ترین جایزه آن یعنی نخل طلا را سال 1994 بابت داستان عامه پسند (Pulp Fiction) دریافت کرد و سال جاری از شرکت کنندگانش رسما تقاضا نموده داستان فیلم تازهش را لو ندهند.

فیلم تازه تارانتینو اثر پربازیگری است که لئوناردو دی کاپریو، برد پیت، مارگو رابی و آل پاچینو را به خدمت گرفته است. پیش از این اعلام شده بود که دی کاپریو و پیت به علت تمایل برای حضور در فیلم از دستمزد سنگین همیشگی شان گذشته اند و به مبلغ کمتری رضایت داده اند.

روزی روزگاری در هالیوود یک کمدی سیاه است که در سال 1969 میلادی در شهر لس آنجلس جریان دارد. فیلمی درباره یک بازیگر هالیوود (دی کاپریو) و بدلش (برد پیت) در مسیر کوشش برای ایجاد تغییر در صنعت سینما و رسیدن به موفقیت. مسیری پرفراز و نشیب که چندین خط داستانی دیگر (از دار و دسته چارلز منسن و شارون تیت گرفته تا حضور بروس لی و ماجراهای غیرمنتظره دیگر) را درون خود دارد و غروب ِ دوران طلایی هالیوود را به نمایش می گذارد.

واکنش اولیه به فیلم تازه تارانتینو کاملا مثبت بوده است و بعضی از منتقدان نوشته اند که فیلم در فصل جوایز یکی از شانس های مهم خواهد بود. تا این لحظه در وبسایت راتن تومیتوز 22 نقد درباره این اثر منتشر شده که در مجموع نشان دهنده رضایت 91 درصدی منتقدان از این فیلم است. بعلاوه 12 نقد در وبسایت متاکریتیک ثبت شده که تمام آن ها مثبت اند و نمره 86 را برای فیلم رقم زده اند.

پیتر بردشاو منتقد گاردین که به فیلم نمره کامل داده است و نقدی یک سره تحسین درباره فیلم نوشته معتقد است تارانتینو روزی روزگاری در هالیوود را با همان دقت و شدت همیشگی نسبت به فرهنگ پاپ ساخته است؛ اثری پر از جزییات دیوانه کننده از هالیوود اواخر دهه 1960 میلادی. بردشاو می گوید احتمالا نظرات درباره آغاز فیلم و بویژه خاتمه به شدت واکنش برانگیز آن متفاوت خواهد بود و منتقدان در این باره نظرات متناقضی خواهند داشت.

فیونوئالا هالیگان منتقد اسکرین اینترنشنال که به فیلم نمره 90 داده درباره این اثر می نویسد: این واقعیت که فیلم روزی روزگاری در هالیوود به شارون تیت و دار و دسته منسن مرتبط است بر کسی پنهان نیست. نویسنده / کارگردان این اثر کوئنتین تارانتینو ترجیح می دهد مخاطبان دقیقا خبردار نشوند که این ارتباط به چه شکل رخ می دهد و در این باره حق دارد چون آگاهی از این موضوع به شکل قابل توجهی کیفیت تجربه تماشای فیلم را کاهش می دهد.

این منتقد معتقد است که فیلم تازه به نسبت آثار پیشین تارانتینو خشونت و بی رحمی کمتری دارد و با آثار اخیر او که سرعت فوق العاده زیادی دارند و پرخشونت اند فرق دارد. گرچه همین موضوع ممکن است باعث ناامیدی بعضی از طرفداران سرسخت تارانتینو گردد. هالیگان بازی ها را تحسین نموده و نقش آفرینی دی کاپریو و پیت را فوق العاده توصیف می نماید.

اوون گلیبرمن منتقد ورایتی که به فیلم نمره 80 از 100 داده فیلم را کولاژی مجذوب کننده، قدرتمند و بی پروا توصیف می نماید اما می نویسد که در تحلیل نهایی نمی توان این اثر را یک شاهکار به حساب آورد.

گلیبرمن در توصیف آثار این کارگردان از حس متفاوتی حرف می زند که هنگام تماشای فیلم هایش در قلب و روح آدمی در جریان است و آن را به نوعی ماده مخدر تشبیه می نماید که در خون تماشاگر جریان می یابد؛ یک اثر ویژه متعلق به تارانتینو. این منتقد باور دارد که روزی روزگاری در هالیوود واجد آن ویژگی فوق العاده نیست اما تا حد زیادی به آن نقطه نزدیک شده است. جایی نزدیک تر از جنگوی زنجیرگسسته و هشت نفرت انگیز.

اریک کوهن منتقد ایندی وایر به فیلم نمره 75 داده و معتقد است با عجیب ترین فیلم تارانتینو طرفیم. او می نویسد: تارانتینو در طول کارنامه کاری اش به وسیله ارجاع به آثار سینمایی محبوبش به تحسین آن ها پرداخته اما در روزی روزگاری در هالیوود او ادای دینی به فرایند ساخت فیلم می نماید. کوهن می گوید تارانتینو این بار مهارت هایش را در راه ایجاد یک بینش گسترده نسبت به صنعت سینما در سال 1969 به کار گرفته اما فیلم طرح داستانی چندان مشخصی ندارد و ملغمه فرهنگی غیرمتوازنی از کار درآمده که به وسیله فیلتر سینمایی پرهیجان تارانتینو به نمایش در می آید.