حال ناخوش یادگارهای تختی - مجله یافان

مجله یافان-فاطمه عسگرنیا: سال 1397 بود که شورای اسلامی شهر تهران، تملک این 2 بنا را با هدف زنده نگه داشتن یاد و خاطره تختی تصویب کرد و شهرداران مناطق 11 و 12 مکلف شدند نسبت به اجرای این مصوبه اقدام نمایند. این در حالی است که به گفته حجت نظری، عضو شورای اسلامی شهر تهران متاسفانه تا به امروز اقدامی در این باره انجام نشده است. او می ­گوید: در حالی­ که قرار بود پیرو مصوبه بودجه سال 1397 شهرداری تهران، مجموعا 35 میلیارد ریال برای تملک زورخانه پولاد و خانه پدری تختی اختصاص یابد، متاسفانه تا به امروز اقدامی در این راستا صورت نگرفته است.

او با اشاره به شرایط نامطلوب خانه پدری تختی در محله تختی واقع در منطقه 12 و زورخانه پولاد در خیابان وحدت اظهار می ­دارد: بی توجهی به این بناهای ارزشمند موجب شده تا شاهد تغییر کاربری­ های آنها باشیم. زورخانه به سالن بیلیارد تبدیل و خانه پدری مرحوم تختی به تریکو بافی تبدیل شده است.

از نام تختی در زادگاهش حفاظت می­ کنیم

محمدجواد حق ­شناس، رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی شهر تهران نیز در این ­باره می ­گوید: خانه قدیمی پدر تختی و زورخانه پولاد از ماهیت تاریخی و فرهنگی خود دور شده­ اند ، این در حالی است که هر 2 بنا قابلیت تبدیل شدن به موزه فرهنگی و ورزشی را دارند.

او ادامه می ­دهد: در حال حاضر، 15 معبر در شهر تهران به نام مرحوم غلامرضا تختی است و شورای شهر می کوشد نام تختی را در محله و زادگاه قدیمی او یعنی در منطقه 12 حفظ کند.

شرایط زورخانه پولاد دلمان را می ­سوزاند

حفظ و نگهداری یاد و خاطره تختی یکی از خواسته ­های اهالی ساکن در مناطق 11 و 12 است. اسماعیل مظفری، یکی از اهالی محله فروزش می ­گوید: زورخانه پولاد به عنوان یکی از زورخانه ­های قدیمی شهر به نام دنیا پهلوان تختی است، اما این مجموعه امروز به سالن بیلیارد تبدیل شده استکه هیچ ربطی به ورزش زورخانه­ ای ،کشتی و فرهنگ پهلوانی ندارد و این شرایط دل ما را می­ سوزاند.

او با اشاره به علاقه­ مندی اهالی محله ساکن در خیابان وحدت اسلامی به ورزش باستانی و کشتی می­ گوید: بیشتر قدیمی ­های این محله در زورخانه پولاد به عشق تختی ورزش نموده اند و قد کشیده­ اند. در حالی که امروز چشم حسرتمان به احیای این زورخانه خشک شده است.

رسول فدودی، یکی دیگر از اهالی محدوده خیابان وحدت اسلامی درباره زورخانه پولاد می­ گوید: حفظ و احیای این زورخانه و بهره ­گیری از آن در راستای ترویج فرهنگ جوانمردی بین نوجوانان و جوانان محله و با توجه به سایه آسیب­های اجتماعی موجود در محله، یکی از واجبات بود. اما متاسفانه به هیچ وجه به این مسائل توجه نمی ­شود. در شان تختی نیست که مکان منتسب به او در چنین شرایطی باشد.

چراغی در راه آهن روشن است

برخلاف آنچه برای زورخانه پولاد و خانه قدیمی تختی در مناطق 11 و 12 اتفاق افتاده است، چراغ سالن کشتی راه آهن در محله راه آهن هنوز روشن است و علاقه ­مندان این رشته ورزشی به عشق تختی راهی آن می­ شوند. علی ­اصغر فراهانی، دبیر شورایاری محله راه آهن، درباره این مجموعه می ­گوید: پس از تختی چراغ این سالن خاموش نشد و بچه محل­ های ما هنوز به عشق آقا تختی از کودکی راهی این باشگاه می ­شوند.

او می­ گوید: تختی برای نوجوانان و جوان­ان منطقه 11 یک اسطوره است و همواره کوشیده ­اند با الگوگیری از این پهلوان، راهش را ادامه دهند.

تختی رستم ایران بود

از دوستان قدیمی تختی که با او همدوره بوده ­اند، تعداد اندکی مانده ­اند. ابوالفضل حسین­ پور، یکی از این ورزشکاران قدیمی است. نام تختی که می ­آید لبخندی بر لبش می ­نشاند و می ­گوید: تختی رستم ایران بودو ادامه می دهد: هر جا مردم احتیاج به یاری داشتند، تختی پای ثابت کار بود. از زلزله بوئین زهرا گرفته تا یاری به احتیاجمندان شهر.

برایمان خاطره ای از زلزله بوئین زهرا ورایت می نماید: زلزله بوئین زهرا، خیلی تختی را ناراحت کرد آنقدر که یک روز همه دوستان و قهرمانان کشتی را در بلوار کشاورز جمع کرد و با وانتی که کیهان ورزشی در اختیار او گذاشته بود، در شهر به جمع­آوری یاری­ های مردمی پرداخت. 2 روز تمام این کار طول کشید. راننده وانت پشت بلندگو فریاد می­زد: مردم شهر، دنیا پهلوان دست احتیاج به سوی شما دراز نموده است. هرکس نام تختی را می­ شنید، هرآنچه در توان داشت، یاری می­ کرد.

تختی در چهار راه ولیعصر(عج) گل فروشی می­کرد

خسرو معتضد، تاریخدان هم خاطره ­اش را با تختی، از یک مغازه گل فروشی روایت می­ کند که تختی در آن کار می ­کرد. او می ­گوید: دورانی که تختی در چهار راه ولیعصر(عج) گل فروشی داشت، من دانشجوی رشته تاریخ و جغرافیا بودم. همواره می ­دیدم که پهلوان بزرگ و متواضع ایران در رشته کشتی، هر روز گل­ها را در وانت قرار می ­داد تا به مقصدشان برسد. من هر وقت از مقابل گل فروشی او رد می ­شدم به گرمی سلام و علیک می ­کرد، آن دوران تختی برای ما خیلی ارزشمند بود و دوست نداشتیم او را جز در صحنه­ های قهرمانی و ورزشی، مشغول کار دیگری ببینیم. برای همین وقتی می­ دیدم مانند یک کارگر در این گل فروشی کار می­ کند، دلم می­ گرفت.

دوستداران تختی چشم انتظارند تا هر چه زودتر اقدام جدی شهرداری تهران برای تعیین تکلیف شرایط خانه پدری و زورخانه پولاد را شاهد باشند تا فرهنگ قهرمانی و پهلوانی در محله های جنوب شهر جان دوباره بگیرد.