اندیشکده، هریتیج: اقدامات یکجانبه گرایانه بایدن در تضاد با شعار اتحاد او است - مجله یافان

کی جیمز، رئیس اندیشکده بانفوذ بنیاد هریتیج در تفسیری که در وبسایت این اندیشکده منتشر شد، نوشت: جو بایدن سخنرانی به یادماندنی در مراسم تحلیف خود ادا کرد. وی در لفظی کمال گرایانه صحبت از اتحاد و بهبود در کشوری کرد که به طرز ناجوری از هم گسسته است. اظهاراتی که با این هدف بیان شد که در تمام اعصار بازتاب پید کند.

به نظر خانم جیمز که از چهره های علمی و بانفوذ سیاسی در آمریکا به شمار می رود، اگرچه این سخنانی نجیب و قابل پذیرشی بودند اما سخنرانی بایدن به نظر توخالی می رسید. دلیل این امر این است که بایدن حتی قبل از اینکه بخواهد سخنرانی تحلیف خود را ارائه دهد، قصد خود برای اجرا درآوردن یک سری فرمان های اجرایی بسیار تفرقه انگیز را در اولین روز حضور در دفتر بیضی کاخ سفید اعلام نموده بود.

جدیدترین خبرها و تحلیل های ایران و دنیا را در کانال تلگرامی مجله یافان بخوانید. (کلیک کنید)

وی با وجود این که چنین تصمیمی داشت، سخنرانی خود را ارایه کرد و چیزی او را متوقف نکرد. بایدن با گذشت یک هفته از ریاست جمهوری خود ، 40 فرمان اجرایی تعجب آور صادر نموده است واین بیشتر از هر رئیس جمهور دیگری در طول تاریخ آمریکا است.

به نوشته این کارشناس، این فرمان های اجرایی به بسیاری از موضوعاتی پرداخته که مورد علاقه بسیاری از آمریکایی ها است؛ مواردی مانند تقدس زندگی، مهاجرت، آب و هوا و آزادی مذهبی. از نظر تاریخی، واشنگتن با وفاداری به حاکمیت قانون و به وسیله مشورت و بحث و تبادل نظر بر سر پیشنهادهای سیاسی توانسته است اختلافات را رفع کند. این یک فرایند تدریجی و آهسته و البته دردناک است، اما فرایندی است که به همه آمریکایی ها فضای برای ابراز نظر می دهد.

در ادامه این مطلب با انتقاد از این فرمان ها آمده است: در حالی که بعضی از فرمان های اجرایی کاملاً دستورات خوبی هستند، اما آنچه اکنون شاهد آن هستیم نمونه ای از قطع کردن فرایندی دموکراتیک است با کنارزدن و حذف کنگره و حذف فضای بحث و گفت وگو.

در این مقاله تصریح شده است: رئیس جمهوری که واقعاً به شفاف سازی علاقمند است ابتدا در پی یافتن نقاط مشترک خواهد رفت و بر مسائلی که بر سر آنها بین چپ و راست توافق و علاقه متقابل وجود دارد، تمرکز خواهد نمود. بایدن با استفاده از اولین روز ریاست جمهوری خود می توانست با گام برداشتن برای رفع کردن مسائل عمیق مورد نظر همه آمریکایی ها، تعهد خود را به وحدت نشان دهد.

به عنوان مثال، وی می توانست طرحی سه مرحله ای برای مهار بیماری همه گیر کووید-19 و تسکین دردی که به زندگی و معیشت آمریکایی ها وارد نموده، اعلام کند. طرحی که طی آن افراد بتوانند از خودشان تست کووید سریع بگیرند یا طرحی که به بازگشایی مدارس ختم گردد و یا طرحی که طی آن توزیع واکسن کارآمد بتواند تاییدیه لازم را بگیرد. اما بایدن در عوض تمایل خود را برای راضی نگاه داشتن پایگاه چپگرای خود با اجرای یکجانبه سیاست هایی مانند سیاست حیوانات خانگی آنها نشان داد. متأسفانه این رویکرد تنها باعث بروز اختلاف بیشتر در آمریکا خواهد شد و با ارایه فرصت های مالی کمتر، امنیت آمریکا را کمتر می نماید.

در ادامه این گزارش با اشاره به دو نمونه از دستورات اجرایی بایدن یعنی لغو خط لوله نفتی کی استون کانادا-آمریکا و بازگشتن آمریکا به معاهده آب وهوایی پاریس، آمده است: پروژه خط لوله 8 میلیارد دلاری سالها از حمایت هر دو حزب اصلی آمریکا برخوردار بوده است. این پروژه هزاران شغل خوب و پردرآمد به همراه داشت. پس از اتمام، حداکثر 830،000 بشکه نفت کانادا در هر روزانه به تصفیه خانه های ساحل جنوبی آمریکا در امتداد خلیج مکزیک منتقل می شد و عملا هیچ تأثیر قابل توجهی بر محیط زیست نداشت.

به نوشته این اندیشکده، مسدود کردن این پروژه نه تنها امنیت انرژی ایالات متحده را تضعیف می نماید بلکه با مجبور کردن تولیدکنندگان برای انتقال نفت خام به وسیله روش های پر خطرتر و ناکارآمد در زمینه زیست محیطی نتیجه عکس خواهد داد. هزینه های مالی این تصمیم نیز بسیار زیاد است. در پی اقدام بایدن، TC Energy ، شرکت پشتیبان این پروژه ، گفت که بلافاصله 1000 نفر از کار اخراج می گردد و با خاتمه کار تعداد بیشتری از آنها اخراج می شوند.

در خصوص پیوستن مجدد به توافقنامه آب و هوایی پاریس، این تصمیم نیز اساساً هزینه هایی هنگفتی در ازای مزایای زیست محیطی صفر به همراه دارد. برای تأثیرگذاری هرچه بهتر بر آب و هوا ، کل دنیا یا باید سریعاً روش مصرف انرژی خود را تغییر دهد یا همینطور توسعه نیافته باقی بماند. هر دو گزینه از واقعیت به دور است.

در انتهای این مقاله با تاکید بر این که مردم آمریکا تمایل ندارند هزینه این دو تصمیم بایدن را بدهند، تاکید شده است: پیغام وحدت بایدن، باعث شد سخنرانی اش خوب باشد، اما فرمان های اجرایی صادره وی حکایت دیگری دارد. اگر رئیس جمهوری جدید آمریکا در نظر دارد به عوض این که به فکر همه آمریکایی ها باشد به فکر پایگاه سیاسی خود باشد، تاریخ از او به عنوان کسی یاد نخواهد نمود که التیام بخش بوده است بلکه از وی به عنوان سیاستمداری یاد خواهد نمود که فرصت گردهم آوردن کشور را از دست داده است.